วันนี้จะพูดถึงเทรนที่กำลังกลับมาของโปสเติร์แนวย้อนยุคขแงโปสเตอร์หนังเก่าๆ ที่เอามาทำใหม่ ให้มีการผสมผสานความสวยงามแบบโบราณเข้าด้วยกัน การออกแบบก็จะเน้นเรื่องการจัดวางองค์ประกอบของภาพแบบโปสเตอร์หนังเก่าๆที่เราดูกันตามที่ต่างๆ เช่นหนังกลางแปลงสมัยก่อน นำเอามาทำอีกครั้ง ซึ่งมองกันได้สะดุดตา ในเรื่ององค์ประกอบ สีสัน ความละเอียดในเนื้อหาของเรื่องราวในหนังมาบรรจบกันในโปสเตอร์หนังแผ่นเดียว
สมัยก่อนเดินถือเสื่อไปดูหนังกลางแปลง จุดดึงดูดสายตาที่ทำให้อยากดูคงมาจากโปสเตอร์เป็นอันดับต้นๆเลยก็ว่าได้ ต้องรวบรวมเนื้อหามาให้ได้มากที่สุดที่สามารถอธิบายเรื่องราวของหนังได้อย่างชัดเจน และดึงดูดผู้ชม จึงกลายเป็นจุดขายอย่างหนึ่งของวงการหนังในสมัยก่อนที่โปสเติร์ต้องมาก่อนเป็นอันดับแรก
ช่วงที่วง iHear เล่นแรกๆ ช่วงแรกผมกะว่าทำกันเล่นๆ แต่เอาไปเอามาคนเริ่มสะดุดตากับโปสเตอร์ที่ผมทำหลายคนด้วยรอยยิ้ม
มันไม่ใช่แผนการโปรโมต แต่มันเป็นความสนุกของผมเอง
จนเริ่มมีคนสนใจมากขึ้น แต่เราเองก็ไม่ได้คิดอะไรมาก คิดว่าเป็นแค่เพียงเล่นๆเท่านั้น แต่เราก็ยังพยายามทำเล่นๆไปเรื่อยๆ
เป็นการล้อเล่นกันในวงบ้างอะไรบ้าง เพิ่มความระทึกใจขึ้นเรื่อยๆ
แต่จนแล้วจนเล่า การกระทำของเรามันทำให้หลายๆคนขำในการทำโปสเตอร์อย่างสร้างสรรค์(รึป่าว) ซึ่งการลดอุณหภูมิความเครียด ก็มาจากการดูภาพขำขำกัน
เอาภาพในตำนานมาล้อเลียนกันเอาฮา
ผมจึงมองว่าเสน่ท์ของรูปแบบเก่าๆกำลังจะกลับมา และผมก็เริ่มชอบซะแล้ว เพราะดีไซด์ในอดีต มีผลต่อการออกแบบในปัจจุบันเป็นอย่างมาก แต่สมัยก่อนมีความอดทนสูงกว่ามากด้วย้พราะเทคโนโลยีที่ยังไม่พร้อม ซึ่งต่างกับปัจจุบันมากๆที่เครื่องมือต่างๆครบครัน
ย้อนยุคแบบร่วมสมัย iHear
เรื่องของโทนสีที่มีกาลเวลามาเป็นตัวสร้างจุดเด่นที่น่าหลงไหลย่อมผ่านจินตนาการที่บริสุทธิ์ของศิลปิน
บ้านทรายทองก็เป็นอันหนึ่งที่ทำอย่างตั้งใจมากอิอิ
เรื่องงานออกแบบก็เหมือนกัน การนำแบบเก่าๆมาเพิ่มค่าจากการนำมาทำใหม่ย่อมมีคนจำภาพเก่าๆของสินค้าหรือของต่างๆที่ต้องมีการประชาสัมพันธ์ ที่คุ้นตาลูกค้าย่อมได้เปรียบ
อย่างงาน Wordcamp ปีที่ผ่านมาผมก็ได้รับเกียร์ติให้ออกแบบ
มันมีอารมณ์ขันบวกเข้าไปทำให้ผู้รับสารนั้นเข้าถึงและจดจำได้ง่าย จนมีการพูดต่อ….
ไม่ว่ายังไงเรื่ององค์ประกอบการณ์จัดวางจึงเป็นเรื่องสำคัญมากๆ
จินตนาการของคนไทยนั้นโดดเด่นกว่าทุกอย่าง ความเป็นไทยที่ไม่เหมือนใคร สนุกกับงานที่ทำ และคนดูก็มีความสุข นี่คงเป็นเรื่องสร้างสรรค์อีกอย่างของการลดความเครียดในสังคมได้ไม่มากก็น้อย
งาน Twitple ที่ชลบุรี ก็เป็นฝีมือผมเอง ซึ่งสนุกมากตอนที่ได้ทำงานนี้
การเดินทางของงานศิลปะคงไม่มีจุดจบแน่นอน หากเรามองกลับไปดูอดีตบ้าง บางทีเราอาจจะได้สิ่งดีๆจากของเก่ามาพัฒนาเป็นนวัฒกรรมใหม่ก็ได้
เริ่มเป็นงานเป็นการมากขึ้นแต่ไม่หลุดคอนเซ็ปอิอิ
