ชีวิต นักดนตรี ปี 2012

ผ่านมาวันนี้ชีวิตผมเป็นยังไงบ้าง……..นับเวลากันจริงๆจังๆ ผมเดินเข้าสู่การเล่นดนตรีในสายอาชีพ จากวันนั้นจนวันนี้ก็ 12 ปี นับกันจริงๆแล้วผมเริ่มนับตั้งแต่ผมได้เล่นตอนเรียนอยู่เชียงใหม่ ได้เล่นวงอะคูสติกในร้านแรกที่ได้เล่นคือร้าน ดอกดิน เป็นร้านแรกที่เล่นดนตรีแล้วได้เงิน ผมเริ่มนับจากตรงนั้นมา ครั้งแรกได้ 80 บาท ข้าวผัดกับโค้กขวดนึง เล่นที่ร้านนั้น 1 ปี ผลที่ได้คือ ผมไม่ต้องเสียค่าอาหารเย็นเป็นเวลา 1 ปี ซึ่งครั้งแรกนั้นเป็นอะไรที่เราจดจำมาก การได้ขึ้นเวทีครั้งแรกนั้นตื่นเต้นมากกว่าที่เราคิดมากๆ เพราะก่อนหน้าที่จะได้เล่นส่วนใหญ่มักจะเล่นกันในห้องซ้อม ร้านไซเรน ตรงประตูเชียงใหม่ รวมวงกันกับเพื่อนๆในห้องเรียนตอนอยู่อาชีวะเชียงใหม่

ครั้งแรกที่ผมได้เข้าห้องซ้อมดนตรีนั้นผมจำได้แม่นเลยคือเพลง ยืนยัน ของวง Blackhead ตอนนั้นเพลงร๊อคมาแรงมาก มีวงดนตรีแนวนี้เพียบเลยตอนนั้น เข้าห้องซ้อมดนตรีเป็นอีกแหล่งรวมตัวกันของพวกผมเอง ทั้งยังสะสมประสบการณ์ตอนมีกิจกรรมในวิทยาลัย ทุกปีต้องมีวงผมเล่นทุกปี จำได้แม่นว่า วง Loso คือต้นแบบของผม และการอยากเล่นกีตาร์ก็มาจากพี่เสกนี่แหละครับ เล่นจนได้ พอดู เป็นแรงบันดาลใจของการเล่นดนตรี เรียกได้ว่าวง โลโซ ผมร้องได้ทุกเพลง หนังสือเรียนไม่ค่อยได้อ่าน เอาเวลามาอ่านหนังสือเพลงซะมากกว่า 555 ทุกเย็นเป็นเวลาซ้อมดนตรีของพวกเราในตอนนั้น แต่ยังไม่ใช่อาชีพ แต่ก็เป็นหนึ่งในประสบการณ์ด้านดนตรีของผม

ใช้ชีวิตนักดนตรีตอนอยู่เชียงใหม่มาตลอดจนเรียนจบ มาทำงานกรุงเทพ กะว่าจะไม่เล่นดนตรีอีกแล้ว จะเป็นนักออกแบบอย่างเต็มตัวซะที เพราะตอนนั้นคิดว่าทางเดินของการเล่นดนตรีของเราคงพอแค่นี้……….จนวันที่ได้มาเล่นดนตรีกับวง iHearband นั้นเปลี่ยนชีวิตเลยก็ว่าได้

ได้เจอ ได้ร่วมงานกับศิลปินที่เราเคยฟังแต่เพลงของเค้า ได้เจอแต่ในทีวี จนมาเจอตัวจริง เรียกได้ว่าความเป้นนักดนตรี หรือศิลปินมันพุ่งออกมาอีกครั้งหนึ่ง นับว่าเป้นบุญยิ่งนักที่ได้เจอ และเดินหน้าสายดนตรีต่อไป

การได้เจอพี่บอยทำให้ผมขนลุก และอิ่มใจมากๆ เพราะเพลงของพี่ทำให้ผมมีความสุข

สายการดำเนินชีวิตที่พลิกผันจากนักออกแบบเครื่องประดับมาเป็นนักร้องนักดนตรี และจนมาเป็นเจ้าของกิจการกลองคาฮองจนวันนี้ พบความจริงที่ทุกคนต้องเจอหลายๆอย่างทั้งดีและไม่ดี นับตั้งแต่ผมมาจากเชียงใหม่หลังจากเรียนจบ ได้ทำงานในบริษัทที่ยิ่งใหญ่สมใจที่ต้องการของชีวิต แต่เริ่มมานั้นการทำงานเต็มไปด้วยแรงใจทุกอย่างเพราะไฟกำลังแรง แต่พึ่งมานึกได้ว่า การเป็นพนักงานเงินเดือนตอนนั้นทำให้ผมเสียเวลาของชีวิตส่วนหนึ่งเพื่อคนอื่นมากเกินไป และก็ไม่มีอะไรเป็นของตัวเองเลย จะมามีจริงๆจังๆตอนที่ออกมาทำเองนี่แหละ ไม่ต้องง้ออะไรใดๆทั้งสิ้น ชีวิตที่หลุดออกจากกรอบนั้นเสี่ยงแต่อิสระนั้นมีมากกว่าพนักงานเงินเดือนมากมาย มีเวลาทำอย่างอื่นเยอะแยะ ตอนนี้ผมจึงคิดถูกแล้วที่เดินออกมาจากตรงนั้น แล้วมาทำในสิ่งที่ตัวเองรักมานานแล้วเลี้ยงตัวเองจนตายได้

กับพี่ป้อด ยิ่งทำให้เห็นความมืออาชีพของนักร้องในดวงใจคนนี้

หากพูดถึงความเปลี่ยนไปของนักร้องนักดนตรีที่เปลี่ยนไป ผมจำแนกได้ดังนี้

  1. ดูโน้ตเพลงหรือเนื้อเพลงต้องมี iPad ใช้กันเพื่อความสะดวกต่อการเล่นดนตรี เก็บเพลงทั้งหมดที่อยากเล่นใส่ลงไป สะดวกกว่าแต่ก่อนมากมาย
  2. อุปกรณ์ต่างๆที่ราคาถูกลงทำให้นักร้องนักดนตรีมีทางเลือกในการเล่นและร้องเพลงมากขึ้น
ต้นแบบของผม จนตอนนี้ยังใช้เพลงของพี่ต้าร์ร้องอยู่ทุกวันนี้
ได้เจอพี่ปูและบอกกับพี่ปุว่าเพลงแรกที่ผมร้องกับวงคือเพลงพี่เพลงครับ
ด้วยความเป็นกันเองของพี่โก้ ผมถึงไม่แปลกใจเลยที่ใครๆก็รักพี่โก้
พี่ทีกับประสบการณ์ที่ได้ร้องกับพี่เค้าเจ๋งมากครับ
พี่มิ้นสวยเสมอและเสียงร้องที่สุดยอดของพี่เค้า
หนุ่มหล่อเสียงดี พี่ตู่ นับว่าเป้นทั้งดาราและนักร้องที่เก่งมาก